Śledź korzenny ze śliwką

To jeden z moich ulubionych śledzików. Magicznie, delikatnie korzenny za sprawą goździków, liści laurowych i pieprzu, z rybnym smakiem przełamanym słodyczą śliwki, „podkręconym” ostrością cebuli. Można go jeść na drugi dzień po przygotowaniu, ale najlepszy jest, gdy zapomnimy o nim na kilka dni. W dodatku do niego – świeże, ciemne pieczywo, a raz tylko zdarzyło mi się takie idealne trio: rzeczony śledź, pyszny, pachnący chleb i schłodzona, czeska śliwowica... Fantastyczna potrawa wigilijna, ale właściwie każda mniejsza i większa impreza, bez względu na okoliczności, na niego zasługuje. :)

Składniki (3-4 porcje):
5-6 filetów a la matjas w oleju,
10-12 śliwek suszonych (bez pestek),
Spora, czerwona cebula,
3-4 listki laurowe,
6-8 goździków,
Pieprz świeżo zmielony,
Dobrej jakości olej (słonecznikowy, z pestek winogron, rzepakowy).

Filety kroimy na 2-3 centymetrowe kawałki. Śliwki kroimy na połówki, zalewamy wrzątkiem. Cebulę kroimy w bardzo cieniutkie piórka, sparzamy wrzątkiem (można przetrzymać ją w wodzie przez 2-3 minuty). Goździki wbijamy w listki (po 2 sztuki) – to taki sposób, żeby nie szukać ich później wśród śledzi. Układamy w słoiczku warstwami – pokrojoną rybę, cebulkę, śliwki, do tego listek z goździkami. Każdą warstwę posypujemy lekko pieprzem (czasem dodaję zamiast niego ziarna zielonego pieprzu z zalewy). Ugniatamy lekko całość i dodajemy olej, tak by dotarł we wszystkie śledziowe zakamarki. Wkładamy do lodówki – przynajmniej na dobę.
Uwaga: inny, fantastyczny wariant tego śledzia to wszystko jak powyżej, ale – oprócz śliwek - z dodatkiem całych ząbków czosnku, takich konserwowych, ze słoiczka. Mniej więcej po 2-3 przekrojone na pół, na każdą warstwę.