Czyli tradycyjna, włoska zupa jajeczna, wywodząca się z regionu Lazio. Kojarzyć się może z delikatnym rosołem z lanymi kluseczkami, serwowanym rekonwalescentom w każdym wieku albo małym niejadkom. Pamiętam podobny smak z dzieciństwa, choć z pewnością ani parmezanu, ani gałki muszkatołowej moja Mama nie dodawała. We Włoszech Stracciatella ceniona jest za prostotę przygotowania, często gości na stole jako lekki, wieczorny posiłek.
Proponowany przeze mnie przepis jest kompilacją tego, co zapisałam w pośpiechu podczas programu „Mad Hungry” prowadzonego przez pochodzącą z Włoch Lucindę Scalę Quinn, z tym, co znalazłam w książce Gennaro Contaldo „Gennaro’s Italian Home Cooking”.
To kolejny smak dający miłe poczucie bezpieczeństwa, pomocny w przywracaniu apetytu i chęci do stawienia czoła rzeczywistości...
Składniki (na 4-5 porcji):
Ok. 1,5 l dobrego bulionu (drobiowego lub warzywnego),
3 duże jajka (0/1),
½ szklanki tartego parmezanu (albo innego dojrzewającego sera zółtego),
2 łyżki błyskawicznej kaszy manny,
1-2 łyżki posiekanej natki pietruszki,
Spora szczypta gałki muszkatołowej,
Sól i pieprz,
Garść młodych liści szpinaku – opcjonalnie.
Z bulionu odlewamy ok. ½ filiżanki, resztę zagotowujemy. W misce mieszamy ze sobą przy pomocy trzepaczki, jajka, starty ser, kaszę mannę, pietruszkę, dodajemy odlany, zimny wywar. Doprawiamy gałką muszkatołową, solą i pieprzem. Do gotującego się bulionu wlewamy – cały czas mieszając – masę serowo-jajeczną. Gdy wlejemy całość, gotujemy nadal mieszając przez ok. minutę, po odstawieniu z ognia wrzucamy do zupy wypłukane, małe listki świeżego szpinaku i podajemy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz